ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΣΤΟΝ ΔΗΜΟ Λ.ΘΕΡΜΗΣ
Δευτέρα 23 Μαρτίου 2009
- Λουτρόπολη Θερμής, σύντομη περιήγησηΟ πρώτος Δήμος που συναντά κανείς καθώς προχωρά βορειοανατολικά της Μυτιλήνης είναι η Θερμή, έδρα του ομώνυμου δήμου που είναι ενωμένη οικιστικά με τους Πύργους Θερμής και δέχεται κάθε χρόνο μεγάλο αριθμό επισκεπτών και για τις παραλίες της αλλά κυρίως για το μοναστήρι του Αγίου Ραφαήλ που δεσπόζει στο λόφο των Καρυών. 11 χλμ. βόρεια από την παλιά πόλη της Mυτιλήνης θα συναντήσετε τους Πύργους Θερμής και 10 χλμ. πιο πάνω, συνεχίζοντας πάντα στην ανατολική ακτή, θα βρεθείτε στις Nέες Kυδωνίες. Ανάμεσα στους δύο αυτούς οικισμούς που ορίζουν τα γεωγραφικά τα όρια του Δήμου Λουτροπόλεως Θερμής βρίσκονται τα χωριά του Δήμου και τα ψαρολίμανά τους (Σκάλες). Θερμή, ονομάζεται η περιοχή από τότε που Έλληνες και Pωμαίοι έχτισαν θέρμες, αξιοποιώντας τις θεραπευτικές ιδιότητες των ιαματικών πηγών και μετέτρεψαν την περιοχή σε παραθεριστικό θέρετρο. Eδώ τότε, λατρευόταν η θεά Αρτεμις προστάτης των θερμών πηγών. Δρασκελίζοντας σήμερα στην 6η χιλιετηρίδα συνεχούς ιστορίας της Θερμής υπάρχουν πολλοί λόγοι που κάνουν την περιοχή, τόσο ιδιαίτερη: οι απέραντοι ελαιώνες, οι πικροδάφνες και οι λυγαριές στις ρεματιές που συνθέτουν το πιο πράσινο τοπίο του νησιού. Tα μεσαιωνικά αγροτικά χωριά κρυμμένα ανάμεσα στους λόφους που παραμένουν επίμονα ανέπαφα από τον σύγχρονο τουρισμό.H συνεχής ιστορία του τόπου που ξεπηδά μπροστά στον περιπατητή, με μαρμάρινα ανάγλυφα στους τοίχους των παραδοσιακών κτισμάτων, με αρχαίες κολώνες στα κατώφλια των σπιτιών, με θραύσματα αγγείων στις παραλίες, με θαυματουργά μοναστήρια, με παλιές εκκλησίες και διάσπαρτα ξωκλήσια που σε κάθε βήμα, μας θυμίζουν την διαχρονική ιερότητα του χώρο. Xωρίς καμιά αμφιβολία όταν εγκαταστάθηκαν οι πρώτοι μόνιμοι κάτοικοι, την 3η χιλιετηρίδα π.X. θα βρήκαν την περιοχή της Θερμής καλυμμένη από φυσικό δάσος, μεσογειακούς θάμνους και απέραντους πευκώνες, όπως αυτούς που συναντά κανείς πηγαίνοντας από την Πηγή στις N. Kυδωνίες. Στα πεδινά, τα δάση αυτά άρχισαν από τότε κι ' όλας σιγά - σιγά να αποψιλώνονται, δίνοντας χώρους για τις καλλιέργειες και τους οικισμούς. Tαυτόχρονα η ξυλεία ήταν απαραίτητη για τις βάρκες και τις οικοδομές, τη θέρμανση και το μαγείρεμα αλλά κυρίως για να καίνε τα καμίνια με τα κεραμικά.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
